Lekarz wiejski

Francja początek XIX wieku. Genestas, kapitan w stanie spoczynku przenosi się na wieś. W Dauphiné wynajmuje pokój u doktora Benassisa. Tak zaczyna się wielka przyjaźń dwóch mężczyzn. Lekarz aktywnie działa na rzecz wiejskiej społeczności. Włącza się w rozwój przemysłu i rzemiosła, zakłada szkołę i dba o polepszenie warunków życia chłopów. Jego zaangażowanie zachwyca Genestasa. Wkrótce okaże się, że bezinteresowna pomoc to pokuta za błędy z przeszłości...

„Lekarz wiejski" to wzruszający obraz wiejskiej sielanki i precyzyjne opisy chłopskiej obyczajowości. Utwór należy do części "Sceny z życia wiejskiego" cyklu "Komedii ludzkiej", który składa się z ponad 130 tytułów. Honoré de Balzac (1799-1850) – francuski pisarz określany mianem „mistrza realizmu". Dzieciństwo spędził na prowincji, studiował prawo w Paryżu, ale swoje życie poświęcił pisaniu. Był tytanem pracy, pisał po kilkanaście godzin dziennie. Czynnie uczestniczył w życiu literackim. Jego największe dzieło to cykl "Komedia ludzka", w którym przedstawił czasy od rewolucji francuskiej do rządów Ludwika Filipa. W prozie łączył elementy realizmu z romantyzmem. Portretował kobiety po trzydziestce, mężatki – stąd popularne sformułowanie „kobiety w wieku balzakowskim". W Polsce pisarstwo Balzaca upowszechnił Tadeusz Boy Żeleński, który przetłumaczył i wydał znaczną część "Komedii ludzkiej".